Hee, welkom weer bij mijn blog. Misschien heb je de vorige gelezen, over mijn illustratiepraktijk in tijden van corona? Wat ik daar nog niet had uitgelicht waren de mondkapjes met mijn patronen die je nu kunt bestellen.

De afgelopen weken is ons dagelijks leven redelijk op de schop gegaan. Ik krijg ook regelmatig de vraag wat dit voor mij als zelfstandig tekenaar betekent. In deze blog neem ik je even langs de dingen die uitgevallen zijn, hoe mijn dagen er nu uit zien, maar vooral ook: wat er wel nog kan.

Zo nu en dan laat ik in deze rubriek VIEW een beeldmaker aan het woord over diens vak. Deze keer: Tessa Wiegerinck

Vakgebied: fotografie
Interesses: muziek (hardcore punk), schrijven, video, maken
Eigenschappen: observerende, analyserende aard
Web: https://tessawiegerinck.com/ ​

Het is toch wat, hè. Hopelijk ben je gezond als je dit leest, en heeft de coronapandemie niet al te veel negatieve invloeden op jouw leven en dat van zij die je dierbaar zijn.

Nu event na event afgelast wordt, en komende zaterdag eigenlijk een nieuwe modeltekensessie gepland zou staan, realiseerde ik me dat ik de schetsen van die in februari nog niet gedeeld had. Het thema, World of Warcraft, gaat over een fantasierijke wereld. 

Door De Dordtenaar (regionale editie van het Algemeen Dagblad) werd ik gevraagd voor een redactionele illustratie over de Stichting Beschermde Wieg. Een illustratie kon bij dit thema meer tot de verbeelding  spreken dan een foto.

Een promotie? Ja, maar dan niet eentje waarbij je manager van het bedrijf wordt of iets dergelijks, maar die waarbij een academicus diens proefschrift presenteert. Een academische promotie is een feestelijke bijeenkomst, een openbare verdediging van het onderzoek. En ik mag steeds vaker live aan de slag om dergelijke belangrijke momenten uit iemands leven vast te leggen in beeld!

Regelmatig vragen mensen mij: hoe kom je eigenlijk aan werk? Soms vanuit mensen die totaal niet met dit vakgebied bezig zijn, maar benieuwd zijn naar hoe het werkt. Soms vanuit studenten en starters die zich nog niet goed kunnen voorstellen hoe ze zelf aan opdrachten kunnen komen.

In mijn blog over 'voor jezelf beginnen als illustrator' heb ik al kort een paar opties opgesomd, deze blog gaat hier nog wat dieper op in. Hieronder vind je een aantal concrete voorbeelden, anekdotes van hoe ik aan bepaalde opdrachten ben gekomen. Ook heb ik collega's gevraagd of zij nog interessante verhalen hadden, om aan te vullen.  

Misschien heb je een tijdje terug het verhaal van de Amsterdamse Daniel meegekregen; die werd opgepakt in afwachting of hij moest worden uitgezet naar de Dominicaanse Republiek - een land waar hij alleen als baby is geweest. Hij bleek niet in het bezit te zijn van de Nederlandse nationaliteit. Of misschien heb je vrij recent het verhaal over Chun gehoord, de man die op papier niet bestaat.

Het zijn beide voorbeelden van de bureaucratische werkelijkheid die bestaat rondom nationaliteiten. Je kan tegen je zin of schuld in staatloos worden, waardoor je niet echt mee kan doen in de samenleving. Ik werd gevraagd om dit toe te lichten in een animatie.

In 2019 mocht ik voor veel verschillende projecten aan de slag, maar dit was toch wel de grootste klus van het jaar: vijf kinderboekjes voor/met Joy Moonen. Met tips en adviezen voor kindjes met een anders werkend lijf, en hun ouders. Maar zo'n 55 illustraties komen niet zomaar tot stand. In deze blog laat ik een aantal stappen zien uit de samenwerking.