Ruim twintig jaar geleden verdween de elfjarige Nicky Verstappen. Samen met een grote groep kinderen en volwassen begeleiders was hij op de Brunsummerheide op kamp. Een grote zoekactie werd opgezet en de dag erna werd zijn lichaam gevonden. Een schrijnende zaak, waarvan een tijd lang gedacht werd dat hij nooit opgelost zou worden. Maar nu is er eindelijk een verdachte, en die moest op 12 december voor het eerst voor de rechter verschijnen.
De zoektocht naar Jos B. heeft nationaal en internationaal nogal wat teweeg gebracht. Uiteindelijk werd hij in Spanje opgepakt. Zijn DNA matcht met dat wat op de onderbroek van Nicky Verstappen is gevonden. Natuurlijk blijft hij verdachte tot zijn schuld is bewezen. En tot nu toe heeft hij weinig kunnen verklaren over hoe zijn DNA daar terecht is gekomen. Zijn advocaat, Gerald Roethof, besprak tijdens de zaak uitgebreid de mogelijkheid dat Jos niet degene is die verantwoordelijk voor de dood van Nicky.
Van tevoren was al duidelijk dat de (eerste) zitting veel aandacht zou krijgen, zowel van media als 'regulier' publiek. Gezien dit soort zittingen openbaar zijn, kan eenieder die dat interessant vindt zich op zo'n ochtend melden bij de rechtbank. Wel is er beperkt plek, dus je merkt dat mensen dan graag op tijd zijn. Wat betreft de pers: er waren een heleboel schrijvende journalisten, een tiental cameraprofessionals en ook waren Aloys Oosterwijk en Petra Urban er als tekenaars. Ik moet zeggen dat de rechtbank Maastricht zo'n hectische dag goed had georganiseerd; er was een extra perskamer gereed gemaakt en thee en koffie werd verzorgd. Kleine problemen werden zo verholpen.
Gezien de zaak in Maastricht voor de rechter kwam, ben ik de dag van tevoren al naar Limburg gereisd. Mijn ouders wonen er, en in zo'n geval kan ik dan (met een goede nachtrust achter de rug) op tijd bij de rechtbank zijn in plaats van heel vroeg vanuit Dordrecht met de trein vertrekken. Volgens mij was de advocaat dan wel weer te laat (die had de avond van tevoren nog een televisie-interview gehad) dus we hebben even moeten wachten voor de zaak beginnen kon. Opvallend is ook de rol van Peter R. de Vries in deze zaak; naast misdaadverslaggever is hij ook een soort woordvoerder voor de familie. Zo werd hij ook genoemd door de voorzitter tijdens de zitting. Vanaf het begin heeft hij zich hierin vastgebeten. Hij deed eerder dit jaar bijvoorbeeld aan het einde van de persconferentie een oproep om vooral mee te werken aan het DNA-verwantschapsonderzoek. Voor mij persoonlijk was het een zaak waar ik niet NIET aanwezig kon zijn. Als klein meisje heb ik destijds veel meegekregen van de verdwijning en de dood. Als ik erover nadenk, was de dood van Nicky Verstappen het eerste misdrijf dat ik bewust heb meegemaakt. Zo herinner ik me ook nog de spookverhalen over verdwijnende kinderen toen wij niet lang daarna op groep 8-kamp gingen op de Brunsummerheide.
Hierboven kun je het timelapse-filmpje van mijn rechtbanktekening bekijken. In de zaal had ik an sich een plekje met redelijk zicht. Als rechtbanktekenaar wil je graag aan de zijkant of liefst iets van voren de verdachte kunnen bekijken. Gezien de grote belangstelling had ik een plekje gekregen naast de deur waar de verdachte de zaal binnenkomt, vlak naast de ene camera die op de rechters gericht staat. Deze plaats zorgde er wel voor dat Jos B. meerdere malen vlak langs mij voorbij liep, wanneer de zitting geopend en geschorst werd. Maar ik moet zeggen dat ik mij nog nooit echt onveilig heb gevoeld in de rechtbank, zeker niet met al die gewapende parketpolitie erbij. Geschrokken ben ik wel eens, toen de moeder van een slachtoffer flauwviel, maar dat was dan meer vanuit de wens dat het goed met haar ging.
Tijdens de schorsingen ben ik door diverse journalisten gevraagd hoe Jos op mij overkomt, gezien ik goed zicht op hem had. Wat ik in ieder geval kon zeggen is dat hij goed aan het opletten was. Soms zat hij met zijn armen gekruist, soms rustte hij zijn armen op de tafel. Hij keek steeds naar de rechters of naar zijn tafel en zijn blik volgde bijvoorbeeld ook naar de Officier van Justitie als die aan het woord was. Hij kwam niet bijzonder empathisch over maar ook zeker niet alsof het hem niks deed. Toen het even over zijn moeder ging, zag je wel dat hij zich even geen houding wist te geven. Een soort ongemakkelijke rilling die door hem heenging. De familie van Nicky zat best dicht bij hem, achter hem. De moeder riep op een gegeven moment in het Limburgs dat ze graag had gehad dat hij haar aan zou kijken, maar hij ontweek hun blikken. Het digitaal rechtbanktekenen zorgt ervoor dat ik veel opties heb. Gedurende zo'n zitting kan er nog van alles veranderen, maar mijn tekening is niet gelijk definitief. Wanneer er iets interessants gebeurt of een houding bijvoorbeeld verandert, kan ik nog met het een en ander schuiven, draaien, iets vergroten en dergelijke. Als je dan het filmpje terugkijkt voelt het soms alsof ik een soort plastische chirurgie aan het toepassen ben op de mensen. Ik doe mijn best om de belangrijkste mensen er realistisch op te krijgen. Bij een verdachte als Jos B. (gezien zijn foto's zijn verspreid tijdens de zoektocht) of bijvoorbeeld toen met Geert Wilders, weet bijna iedereen wel hoe diegene eruit ziet. Dat zie ik dan als extra uitdaging. De zaak gaat weer verder op 8 maart. Ik ben van plan om de zaak zoveel mogelijk te volgen en als het kan ook bij alle zittingen aanwezig te zijn. Boven alles hoop ik dat het de familie eindelijk eens wat duidelijkheid geeft. Die zitten al twee decennia in onzekerheid. UPDATE: bij de zittingen na deze heb ik ook vaker Jos B. getekend. Bijvoorbeeld deze prent, voor de mediapoule, gebruikt door o.a. RTL, SBS6 en L1.
Misschien vind je dit ook interessant:
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
Onderwerpen
|
