Voor de Zeehondencrèche in Pieterburen, waar ik al de helft van mijn leven donateur van ben, ontwikkelde ik onderstaande animatie. Die is bedoeld om bewustwording te creëren dat je witte zeehondenpups (hoe schattig ook) beter met rust kan laten, omdat je anders onbedoeld de moeder weg kan jagen en de pup laat schrikken. Een geluidsloze versie wordt vertoond op de rederijen naar de waddeneilanden toe en onderdelen uit de animatie worden nog op andere manieren ingezet voor de campagne. De achtergrondmuziek voor de online versie is gemaakt door Cyril Cleven.
Meer weten? Zie ook http://www.zeehondencreche.nl/laatste-nieuws/518-witte-huilers-2015 en http://www.zeehondencreche.nl/zeehonden/zeehonden-in-nederland/grijze-zeehond/voortplanting-van-de-grijze-zeehond voor handige informatie. De Zeehondencrèche is op allerlei social mediakanalen actief, bijvoorbeeld Facebook, mocht je ze willen volgen. In de eerste anderhalve week na de publicatie werd de animatie op Facebook 47.000 keer bekeken en 450 keer gedeeld, erg blij met dit resultaat! EDIT 23/12/2016: In 2016 is de Zeehondencrèche van huisstijl veranderd. Als extra service zorgde ik ervoor dat er een nieuwe versie kwam met het nieuwe logo en font. Toen de animatie opnieuw gedeeld werd bereikten we binnen in de eerste anderhalve week 100.000 views! Zie https://www.facebook.com/zeehondencentrumpieterburen/videos/1229763300446226/ Voorkom huilers Proces
Om jullie wat inzicht te geven in hoe ik bij deze animatie te werk ben gegaan, hier wat onderdelen uit het maakproces. Allereerst heb ik met Sander van de Zeehondencrèche overlegd waar zij het meest mee konden, welke vraagstellingen zij hadden en hoe ik daar een bijdrage aan kon leveren met mijn werk. Ik wilde graag een keer iets voor dit goede doel kunnen betekenen en heb ze zelf benaderd wat het handigst was. In ons gesprek kwamen we op het probleem van huilers, hoe gemakkelijk tegen kan worden gegaan dat pups niet onbedoeld in gevaar worden gebracht. De vorm van animatie past bij dit soort bewustwording omdat het vrij kort maar op een fijne visuele manier de kijker kan vastgrijpen en een boodschap over kan brengen. Ik ging aan de slag met eerste ideeën en schetste erop los.
Ik maakte een eerste concept-storyboard dat ik later verbeterde en uitbreidde, om te kijken hoe het verhaal kon lopen. Ook keek ik naar de anatomie van een zeehond. Hoe draait die zich, hoe zwemt die? In wat voor stijl wil ik het uitwerken? Hoe moet de achtergrond eruit zien? Hierin kreeg ik veel creatieve vrijheid van de Zeehondencrèche. De boodschap was belangrijk, maar de vorm kan helpen de inhoud toegankelijk te maken. Ik wilde geen kille, strakke animatie hiervan maken, wel duidelijk, maar ook visueel aantrekkelijk. Door te kiezen voor een combinatie van kleurvlakken en texturen (die ik met de hand heb geschilderd en getekend) bereikte ik dat; duidelijk onderscheid tussen de verschillende componenten maar toch niet al te veel tierelantijntjes en een kleurenstelling die past bij de setting.
Het draait hier om het perspectief van de zeehond, om dat te begrijpen. Daarom heb ik voor de mensen meer voor silhouetten gekozen dan voor gedetailleerde individuen. Zo kan het iedereen zijn en komen ze meer als een bedreiging over. De hond maakte ik extra hoekig, om hem een gevaarlijk uiterlijk te geven. Hoe lief en schattig je hond ook is, hij kan veel bedreigende overkomen dan je denkt. Vervolgens ging ik aan de slag met een definitief storyboard waarin ik de stijlkeuzes doorvoerde en wat meer detail in aanbracht. Op basis van dit storyboard deed ik ook enkele testjes qua animatie: hoe wil ik dat de figuurtjes bewegen? Hoe lopen de scènes in elkaar over? Ik maakte eerst een soort moving storyboard - geschetste beweging, voordat ik alles uit ging werken.
Toen ik voor mijzelf goed op een rijtje had hoe ik het wilde gaan uitwerken, en daarover ook gecorrespondeerd had met Sander van de Zeehondencrèche, veranderden we eerst nog wat in het storyboard zodat er niet van de hoofdboodschap afgeleid werd. Twee voorbeeldkeuzes zijn die om het gedeelte over het kwijtraken van de haren te schrappen (zou raar zijn in dit tijdspanne) en die om in het begin de pup nog achter de moeder te verstoppen - dan komt die te voorschijn als verrassing en komt daar eventjes extra aandacht op. Daarna ontwikkelde ik de texturen die voor de achtergrond en voor de zeehondenhuid bedoeld waren. Die bestaan uit een combinatie van analoge en digitale technieken: ik schilderde met acrylverf en kraste met wascokrijt op papier, wat ik later in Adobe Photoshop bewerkte tot bruikbare bestanden. De losse animatieonderdelen (zoals de mensen, de hond en de zeehonden) animeerde ik in TVPaint, en in Adobe After Effects bracht ik de aparte lagen inclusief de achtergrond samen.
Misschien vind je dit ook interessant:
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
Onderwerpen
|
