Sinds 2015 is er veel veranderd in de sociaal-maatschappelijke sector, zeker als je de decentralisaties in de zorg meetelt. Voor MEE (afdeling: De Meent Groep, actief in delen van Brabant en Limburg), mocht ik deze animatie maken. Zij ondersteunen mensen in hun leven met allerlei soorten beperkingen, en met deze video kan men hun cliënten laten weten dat, ondanks de veranderingen, MEE nog altijd voor hen klaar staat. Ik werk graag aan dit soort projecten, die een maatschappelijk tintje hebben. Een animatie kan helpen een complexe boodschap te versimpelen, of in ieder geval toegankelijk te maken. Zeker wanneer je voor een doelgroep met een beperking werkt wil je ervoor zorgen dat de beelden en de tekst niet al te moeilijk zijn, maar goed te begrijpen. Hieronder heb ik de stappen beschreven die bij een dergelijk project komen kijken. ProcesVoordat je daadwerkelijk over kan gaan tot het animeren zelf, heb je drie dingen nodig: 1. Een script (wat er gezegd wordt) 2. Een storyboard (wat er in beeld gebeurt) 3. Artwork/een idee hoe de beelden visueel uitgewerkt worden Die drie vloeien uit de boodschap, wat je wilt communiceren. In eerste instantie heb ik een verkennend gesprek gehad met de medewerkers van MEE DMG, om vast te stellen wat ze wilden vertellen, en wat daaruit het belangrijkste was. Je kan namelijk veel verschillende onderdelen hebben die je wilt overbrengen, maar ze moeten wel samenhangen en ook niet te lang zijn, anders wordt het een warrig geheel. Een storyboard bestaat uit schetsmatige beelden en begeleidende tekst, beschrijvingen van wat er te zien is. Bijvoorbeeld "de telefoon rinkelt", of "personen zijn in gesprek". Gedurende het proces (bijvoorbeeld na feedback of nieuwe ideeën) wordt dat storyboard steeds verder aangescherpt en zo wordt het al goed zichtbaar hoe de verhaallijn loopt, zonder dat je al een heleboel werk hoeft te stoppen in het laten bewegen. Tijdens het storyboarden heeft Arwen Luijten met mij meegedacht over de scènes en opbouw. Daar kwamen een aantal vruchtbare ideeën uit die ook nog in het eindresultaat terug te vinden zijn. In de toekomst wil ik graag vaker andere creative professionals betrekken bij grotere projecten, waar dat mogelijk is. Hieronder een aantal schetsen uit het storyboard die redelijk terug te zien zijn in de uiteindelijke animatie: Buiten de schetsen voor de verhaallijn, ging ik ook verschillende uitwerkingen uitproberen qua stijl. Persoonlijk vind ik het belangrijk om mee te kunnen denken met de opdrachtgever; niet alleen dat de kleuren passen bij de huisstijl, maar ook breder; denk bijvoorbeeld aan de complexiteit van de beelden, hoe abstract (allemaal iconen of met mensen?), welke techniek en dergelijke. Bij het voorleggen aan de opdrachtgever zorg ik meestal voor drie opties, zodat er wat te bespreken en te kiezen valt. De belangrijkste kleur uit de huisstijl van MEE, een lekker felle kleur oranje, was zeer bruikbaar en herkenbaar, en heb ik als basis genomen voor het kleurenschema. De bruintonen zijn er afleidingen van, zodat ook het gebruik van meerdere kleuren nog steeds samenhangt. Samen met zwart en wit kun je zo vrij veel bereiken. Zeker vanuit maatschappelijk oogpunt zet ik graag een diversiteit aan mensen neer in mijn werk; iedereen is immers verschillend en heeft ook elk recht dat te zijn. Een extra toon om huidskleur aan te kunnen geven vind ik daarom altijd fijn. Het helpt ook om een breder publiek aan te spreken, net zoals de diverse karakters of figuranten een eigen identiteit te geven. We hebben gekozen voor drie cliënten, die elk op hun eigen manier een deel van de grotere groep cliënten verbeelden waarvoor MEE ondersteuning biedt. Deze ideeën heb ik in goed overleg aan mijn contactpersonen bij MEE DMG voorgelegd en feedback besproken en verwerkt. Nu is het maken van een visueel verhaal mijn vak, maar zij kennen natuurlijk de doelgroep vanuit hun professie weer, dus constructieve feedback helpt om de boodschap te verduidelijken en daar sta ik ook altijd voor open in een dergelijk proces. Er kwam bijvoorbeeld een extra kleur (in twee gradaties) bij - blauw - om de cliënten er extra uit te laten springen en om het geheel iets minder grauw te maken. De volgende stap was het laten opnemen van de voice-over, waarop ik de beelden kon timen en uitwerken. Het was belangrijk dat de stem sympathie zou opwekken en de cliënten kon geruststellen. Ik zocht een paar demo's uit van stemacteurs en -actrices wiens stemgeluid erbij zou passen en in overleg kwamen we uit op Nola Klop, die ook beschikbaar en geïnteresseerd was in de klus. Een fijne stem die het verhaal met je doorneemt. Daarna kon ik aan de slag met de scènes opbouwen. Ik werkte voor het artwork en de bewegingen in een aantal diverse programma's en de uiteindelijke composities om er één geheel van te maken zijn opgebouwd in Adobe After Effects. Zonder al te diep in te gaan op de techniek: de diverse onderdelen van de achtergronden bestaan uit verschillende lagen, en ook de diverse mensen (vergeet de hond niet) zijn aparte bestanden. Nu heb ik al redelijk wat ervaring opgedaan in dergelijk animatiewerk en voor deze productie had ik voor een nieuwe work-flow gekozen - waarvan ik veel geleerd heb, maar het duurde ook langer dan anders. Verder zeker een aantal dingen uit kunnen proberen die mee kunnen worden genomen naar nieuwe projecten. Zo zijn de vele walkcycles (waarin je de mensen ziet lopen van de ene naar de andere kant) nuttige bijdrages qua betekenis, maar niet heel economisch; er gaat vrij veel werk in zitten voor slechts een paar secondes aan animatie. Beelden resultaatHieronder een aantal details uit het resultaat, in een wat hogere kwaliteit dan je via de Youtubevideo kunt bekijken. Als je met je rechter muisknop klikt (of CMND-klikt voor de Mac-gebruikers) en de afbeelding in een nieuw tabblad opent, kun je die op groter formaat zien. Ik vond het een uitdagende klus en hoop dat de cliënten hem ook erg leuk vinden. Misschien vind je dit ook interessant:
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |