Een promotie? Ja, maar dan niet eentje waarbij je manager van het bedrijf wordt of iets dergelijks, maar die waarbij een academicus diens proefschrift presenteert. Een academische promotie is een feestelijke bijeenkomst, een openbare verdediging van het onderzoek. En ik mag steeds vaker live aan de slag om dergelijke belangrijke momenten uit iemands leven vast te leggen in beeld!
Wat houdt een promotie in?
Het heeft wel wat weg van een rechtszitting, zo'n promotie. Het is vaak in een groot, statisch/historisch gebouw. Degene wordt beoordeeld door mensen in toga, er is een 'verdediging' en er wordt formele taal gebruikt, volgens een vast stramien. Maar dan wel iets feestelijker dan een rechtszaak; er valt iets te vieren.
Een promotie begint vaak met een lekenpraatje: een toegankelijke presentatie, met vaak een powerpoint of iets dergelijks ter ondersteuning, waarin kort wordt uitgelegd waar het onderzoek over gaat. Zelfs voor leken, die helemaal niks van desbetreffend veld afweten, wordt zo (hopelijk) een beetje duidelijk wat iemand gedaan heeft. Leuk voor familie en vrienden om ook eens enigszins te begrijpen met welk onderwerp iemand zich al maanden/jaren bezighoudt. Dat praatje vormt vaak het begin van de bijeenkomst, maar niet altijd! Bij Universiteit Utrecht houdt men bijvoorbeeld geen lekenpraatjes. Daar tekende ik laatst - direct digitaal, op mijn iPad - hoe mr. Roorda zijn onderzoek verdedigde.
Degene die in de spotlight staat heet ook wel een promovendus, of een PhD-candidate ("Doctor of Philosophy"). De te behalen graad, die van doctor, is een van de hoogste titels die in de wetenschap kan worden behaald. De bijeenkomst is vaak meer een plechtigheid. Of ja, in ieder geval, alle promoties waar ik bij was zijn succesvol afgerond. Misschien brengt mijn aanwezigheid geluk, haha.
Na het lekenpraatje begint de verdediging. De rector magnificus van de universiteit (of iemand namens de rector) opent officieel en geeft het woord aan een van de andere mensen in toga; die mogen een of meerdere kritische vragen stellen over het onderzoek. Dit zijn veelal experts uit desbetreffend veld en kunnen ook echt diep op de inhoud ingaan. Maar meestal begint het luchtig, met een felicitatie aan de promovendus voor een mooi en gedegen onderzoek, dat men met veel plezier het proefschrift heeft mogen lezen, en dat de cover zo mooi passend is (bijvoorbeeld). Hoe de promovendus vervolgens diegene beantwoordt, is ook weer volgens een vast stramien. Vaak te beginnen met "hooggeleerde opponent".
De tijd wordt strikt in de gaten gehouden. Na een uur loopt de pedel (een soort bode, regelaar, heeft een ceremoniële functie) met staf en al de zaal in, en roept "hora est!". Dat is Latijn voor "het is tijd". De discussie zit erop en men trekt zich terug voor beraad. Bij een positieve beoordeling worden daarna de papieren overhandigd aan de promovendus.
Naast "pedel" kenmerkt een promotie nog een ander specifiek woord: een "paranimf". Nee, geen fantasy hier, maar een paranimf begeleidt de promovendus en kan af en toe helpen bij iets organisatorisch. Een promovendus heeft er twee en dit zijn meestal goede vrienden of collega's uit het veld. Ze staan figuurlijk maar vaak ook letterlijk achter deze persoon. Per universiteit, per locatie verschilt de precieze opstelling.
Universiteit van Amsterdam
Recent mocht ik schilderen bij een plechtigheid in de Oude Lutherse Kerk, een van de twee locaties van de UvA waar promoties plaatsvinden. Het eindresultaat zag je al bovenaan deze blogpost, maar hoe komt zoiets tot stand?
Van tevoren kunnen wensen en opties doorgesproken worden. Dit doek is in samenwerking met Feest op Doek tot stand gekomen, dan wordt bij de aanvraag gelijk een aantal vragen gesteld. Vlak van tevoren heb ik nog even met de promovendus kunnen bellen om af te stemmen. Bij live schilderen is het handig als de locatie weet dat ik kom, maar ik heb ook best vaak dat de klus bijvoorbeeld vanuit familie, vrienden of collega's komt, en het doek een cadeau vormt als herinnering aan die dag. In dit geval was er de wens om vooral warme kleuren te gebruiken. Nu komt dat met zo'n mooie oude locatie sowieso goed; de kerk, die als aula dient, heeft veel hout bij het podium en je zit er op rode stoeltjes. Ik zorgde van tevoren voor een lichte oranje-rode ondergrond. De paranimfen en de commissie mochten ook in beeld. Op de locatie zocht ik een mooie plek om dit allemaal in de compositie te kunnen opnemen. Het balkon van de kerk bood een fijn perspectief. Ik bouwde er mijn werkplek op, met natuurlijk een zeil onder mijn schildersezel want ik zou geen verfspetters willen achterlaten op zo'n mooie locatie.
Een grote uitdaging bij het in beeld brengen van promoties is de tijd. De plechtigheid zelf is vaak maar een uur, en vaak zijn de zalen ook nog eens van tevoren en/of naderhand bezet. In dit geval was ik ruim van tevoren aanwezig en kon ik direct opbouwen toen de promotie ervoor afgelopen was. Ook kon ik naderhand, terwijl de gasten borrelden en de doctor felicteerden, nog even doorschilderen. In totaal heb ik ongeveer drie uur geschilderd - bijna turboschilderen, haha, zo snel.
Ik zette eerst de algemene vlakverdeling neer, om daarna steeds meer kleur en details toe te voegen. Tijdens de plechtigheid heb ik (niet al te opvallend want ik zou niks willen verstoren) enkele referentiefoto's gemaakt zodat ik tijdens de borrel die even terug zou kunnen kijken, mocht dat nodig zijn. Naast de grote ezel had ik ook een kleine tafelezel mee; daarop kon het schilderij staan te drogen bij de borrel toen ik mijn werkplek verder opruimde. Ik werk voor live schilderen met acrylverf; dat is vrij snel droog dus dan kan het doek gelijk worden overhandigd. Erg leuk ook altijd om de reacties te zien, maar vooral als een klant blij is! Mocht je mij ook eens voor iets dergelijks willen inzetten; hier vind je meer informatie over live schilderen op locatie. Ik doe dat vooral op bruiloften ('live wedding painting') maar promoties kunnen dus ook! Misschien vind je dit ook interessant:
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |