De gemeentes op het eiland Hoeksche Waard (net onder Rotterdam) gaan samenvoegen. Dan is het de vraag waar het nieuwe gemeentehuis zal zijn. Nu bekend is geworden dat het in Oud-Beijerland komt te staan, komen oude sentimenten bovendrijven van de inwoners uit andere plaatsen uit de Hoeksche Waard. Voor het Algemeen Dagblad mocht ik een aantal gezegdes over Oud-Beijerland illustreren. Het ging weer om een lekker maatschappelijk onderwerp. Toevallig was ik het weekend voorafgaand aan de publicatie voor het eerst in mijn leven in/op de Hoeksche Waard geweest, en nadat het in de krant stond bleken meer mensen dan ik dacht uit mijn netwerk iets te hebben met het eiland. Eigenlijk ligt het best dichtbij Rotterdam, maar de aard is heel anders; eerder een soort platteland dan stedelijk gebied. Aangezien het de locatie was die voor zoveel commotie zorgde, wilde ik die in ieder geval in de compositie opnemen. Om te kijken hoe ging ik eerst ruwe schetsen maken, zoals je hierboven ziet. Ik wilde ook mensen uit de verschillende plaatsen erin tekenen en hier en daar ruimte maken voor de verschillende gezegdes. Wat men zoal zegt over Oud-Beijerland? Niet heel veel positiefs, oordeel zelf: - "De kokmeeuwen vliegen boven Oud-Beijerland ondersteboven, want ze willen er geeneens op schijten"; - "De wind die er vandaan komt, deugt al niet"; - "Baaierland is gesticht uit rotte kaes en onderwicht. Op zondag bidde zu tot de here en op maandag jatteh zu ju peeruh"; - "Zegt een kikker die is opgepikt door een ooievaar: Laat me asjeblieft niet vallen boven Oud-Beijerland. Dan heb ik nog liever dat je me opvreet"; - De beste Beijerlander is een dooie Beijerlander". Die laatste vond ik nogal heftig en niet heel geschikt om expliciet erin te tekenen, maar door bij het stukje over "bidden tot de heer" een kruis erin te verwerken, zou je daarin ook een subtiele verwijzing ernaar kunnen lezen. Uit mijn eerste schetsen volgde onderstaande concept, waarvoor ik gelijk ook wat kleuren had uitgeprobeerd. Omdat het om toekomstplannen gaat, vond ik een tafel met een bouwtekening wel een geschikte manier om de locatie in de illustratie te verweven. Na dit even te hebben voorgelegd aan de beeldredacteur ging ik verder met de uitwerking. De mensen op de illustratie kwamen (behalve de meneer rechts) nog wat jong over, dus die mochten hier en daar wat ouder. Omdat het deze keer niet om een hele realistische illustratie hoefde te gaan - zo ging het bij mijn cartoon van de Rotterdamse lijsttrekkers om herkenbaarheid van specifieke personen - ging ik voor een wat meer geometrische stijl. Daarvoor maakte ik eerst met een potlood en een liniaal een raster van parallel lopende lijnen, zoals je hieronder kunt zien. Zo had ik handvaten om lijnen langs te tekenen. Voor de rest maakte ik ook veel ronde vormen. Het lijnwerk tekende ik op A3-formaat met een zwarte Sakura-brushpen. Hierboven zie je de grote lijnen qua hoe ik, na het inscannen en bewerken, in Adobe Photoshop kleur toevoegde aan de illustratie. Hierbij kon ik teruggrijpen op wat werkte in de uitvoerige schets. Het artikel leidde op Facebook tot een flinke discussie, met mensen uit de Hoeksche Waard die zich wel of juist helemaal niet in de gezegdes herkenden. In de krant van zaterdag 5 mei stond mijn illustratie weer lekker groot in de Stad en Regio-katern, zoals je bovenaan mijn blog kunt zien. Mocht je het artikel willen lezen, klik dan hier. Ik ben zelf erg tevreden over de wat meer geometrische stijl, en wil de komende tijd kijken hoe ik die verder kan ontwikkelen. Misschien vind je dit ook interessant:
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |