Steeds meer bruidsparen ontdekken live wedding painting. Het biedt niet alleen entertainment tijdens de trouwdag, maar ook een persoonlijk kunstwerk voor en van het bruidspaar. Als kunstenaar leg ik jullie bruiloft vast op unieke wijze, in een schilderij! Ter plekke op locatie, bij allerlei bruiloften, in binnen- en buitenland, in een realistische en romantische stijl. Van tevoren bespreek ik met mijn klanten de wensen en opties, welk moment voor hen belangrijk is, en welke elementen op het schilderij mogen. Veelal wordt gekozen voor de huwelijksceremonie als setting. In deze blog neem ik jullie mee, waarom dat vaak een goede keuze is en waar je zoal aan kunt denken. Wat is live wedding painting?Even in het kort: ik kom met schildersezel, materialen en voorbereiding op zak naar jullie trouwlocatie toe. Ter plekke bouw ik een tijdelijk atelier op, schilder ik een sfeerimpressie, met jullie als bruidspaar in de focus. Afhankelijk van welk pakket je kiest, overhandig ik een vlotte impressie aan het eind van de avond, of neem ik het schilderij mee terug voor extra studio touch-ups (voor wie van details houdt). Bekijk de pagina over live schilderen op bruiloften als je meer wilt weten over de mogelijkheden. HuwelijksceremonieAls live painter mag ik bijzondere momenten vastleggen. En een ceremonie heeft zowel wettelijk als metaforisch een grote rol op een trouwdag. Je zou kunnen zeggen dat de ceremonie vaak de kern van de bruiloft is: vanaf het jawoord, het ondertekenen van de aktes, en het uitspreken door de ambtenaar, zijn jullie officieel getrouwd. Het is het begin van jullie leven als getrouwd echtpaar, een nieuwe levensfase die aanbreekt. Symbolisch dus een belangrijk moment, dat snel voorbij gaat maar zeker vastgelegd mag worden, zodat jullie er nog lang van kunnen nagenieten. Of je nu binnen of buiten trouwt, in de ochtend, middag of avond, een ceremonie heeft meestal een vaste volgorde en bepaalde elementen die veelal terugkomen. Het is immers ook een traditie: eeuw na eeuw laten mensen al vastleggen dat ze verder willen gaan met elkaar. Hieronder heb ik onderdelen uit de ceremonies genoemd die ik veelal zie, bij Nederlandse bruiloften. Elke cultuur en elk bruidspaar kan natuurlijk eigen tradities en bijzondere toevoegingen hebben (of bewust een stap weglaten). Momenten uit de ceremonieWaar bruidsparen elkaar (en elkaars outfit) traditioneel gezien pas zien bij het altaar of de ceremoniesetting, wordt er tegenwoordig ook regelmatig al een first look gepland vooraf. In intieme setting, klein gezelschap – bijvoorbeeld alleen de ouders en de fotograaf erbij (waar ik in deze blog fotograaf noem, kun je ook “foto- en/of videograaf” lezen). Je kan naar elkaar toe lopen, op de schouder tikken terwijl je partner omgedraaid staat, beide om het hoekje staan en elkaars handen alvast vasthouden – ook daarin zijn allerlei variaties mogelijk. En er zijn ook steeds meer stellen die het fijn vinden om in gezelschap van hun partner samen aan te kleden en zich voor te bereiden op hun speciale dag. Er wordt bij een first look even de tijd genomen om elkaar te bekijken, te omhelzen, en een fijne dag te wensen (soms al een bijzonder cadeau overhandigd) en dan gaat het bruidspaar kort even op pad met de fotograaf voor een loveshoot. De aankomst bij de ceremonie, dat je vanuit het perspectief van de ene partner de andere aan ziet komen, en bijvoorbeeld het weggeven door een van de ouders of dierbaren, zou ook een mooi emotioneel moment kunnen zijn om op een schilderij te vangen. Let wel: het duurt maar kort, dus lastig om goed vast te leggen. Als live painter (en ik weet dat veel cameraprofessionals dit ook vinden), breek ik liever niet in in de ceremonie om mijn beelden te kunnen nemen. Misschien strooit ook een van de kindjes (of grootouders, ook leuk) bloemblaadjes voor het bruidspaar uit en mag die ook geschilderd worden. Vaak wordt iedereen welkom geheten door de trouwabtenaar, en neemt het bruidspaar plaats op een bankje of stoelen. Zodra de ceremonie eenmaal begonnen is zie je vaak de spanning verdwijnen bij het bruidspaar; de schouders gaan omlaag, het nerveuze lachje maakt ruimte voor vreugde. Soms begint men met een grapje of citaat. Soms is het een trouwambtenaar van de gemeente, soms een zelfstandige, soms een 'BABS voor één dag' (waarbij een dierbare van het bruidspaar een persoonlijk woordje doet. De trouwambtenaar legt uit wie er allemaal wel (en soms helaas niet meer) bij kan zijn, wat de rol van de getuigen is. Van tevoren, voordat het bruidspaar aankwam, is vaak al besproken dat de telefoons uit mogen en wat voor huishoudelijke mededelingen er zijn. Wat ik de laatste maanden ook een leuke trend vind: soms kiest het bruidspaar ervoor dat alle gasten tóch foto's mogen maken tijdens de ceremonie. Maar dan alleen helemaal aan het begin. Dat, zodra de trouwabtenaar het aangeeft, je 30 seconden hebt om foto's te maken en dat de telefoon daarna weggestopt wordt. Hoe hebben ze elkaar leren kennen? Was er een groots huwelijksaanzoek? Terwijl de ambtenaar het liefdesverhaal van dit bruidspaar aan de gasten vertelt, blijven over het algemeen de Nederlandse koppels zitten. Maar het komt ook wel eens voor dat mensen de hele ceremonie staan – dit heb ik een paar keer meegemaakt in Nederland en veel vaker met mijn buitenlandse klanten. Vooral bij Amerikaanse koppels bijvoorbeeld is het traditie dat links en rechts van het bruidspaar de 'bridal party' ook blijft staan. Meestal is er wel muziek tijdens de ceremonie; tijdens de aankomst, het tekenen van de aktes, en naderhand. Maar soms is er ook live muziek – bijvoorbeeld een singer-songwriter, iemand met gitaar, piano, viool of harp. Soms is het een dierbare (goede vriend, zus, tante) die zingt of muziek speelt. Ik heb ook wel eens muzikanten meegemaakt die het verhaal van de trouwambtenaar vervlochten met korte stukjes van liedjes. Soms mogen de muzikanten of trouwambtenaren ook een plekje op het schilderij krijgen. Het uitspreken van geloftes is een eeuwenoude traditie. Soms wordt het nog gedaan bij ceremonies. De trouwambtenaar zal vragen aan het bruidspaar om tegenover elkaar te gaan staan. Geloftes uitspreken kan soms uit het hoofd, maar het is helemaal logisch als je een boekje of blaadje ter ondersteuning nodig hebt. Al moet ik zeggen dat de traditionele trouwgelofte (“in voor- en tegenspoed, in rijkdom en in armoede”) steeds minder voorkomt – het is vaak een eigen, persoonlijk verhaal. Ik vind het zelf heel leuk als er grapjes in zitten – mensen die beloven vaker lasagne te koken, niet nóg een hond te nemen, geen tuinkabouters meer te gaan stelen uit de tuin van de buren, of altijd geduldig te zullen zijn als de partner scheetjes moet laten. Tegenwoordig kiezen er ook veel koppels voor om de geloftes privé naar elkaar uit te spreken, bijvoorbeeld na de first look. Veel videografen nemen ook de geloftes graag op, als leidraad voor de trouwvideo. De afgelopen jaren is er ook een online trend voorbij gekomen met geloftes: bij het openen van het papiertje blaast de een stof (vaak: meel) van het papier af. Nou, nou, dat heeft wel even geduurd, voor ze eindelijk gingen trouwen. Het jawoord is een belangrijk moment, vaak halverwege of op tweederde van de ceremonie. Ik weet dat het in films vaak lijkt of het daarna gelijk afgelopen is, maar in de afronding gaat ook nog wat tijd zitten. De trouwabtenaar vraagt het bruidspaar of ze tegenover elkaar gaan staan. Traditioneel gezien geef je elkaar daarbij de rechterhand. De ambtenaar noemt de wettelijke namen per persoon, en stelt de vraag 'wat is daarop jouw/uw antwoord?'. De meeste mensen zeggen volmondig 'ja!', af en toe komt er een 'yes!', 'jazeker' of 'ja, dat wil ik'. Het is belangrijk dat dit goed hoorbaar is, zodat de getuigen het kunnen bevestigen. De trouwambtenaar verklaart, namens de lokale gemeente, dat het bruidspaar op hun trouwdatum is getrouwd. Er mag gezoend worden! De gasten klappen en iedereen is blij. Die eerste kus is voor sommige mensen wat te intiem om vast te leggen op een schilderij. Maar het is wel een romantisch, traditioneel beeld. De momenten net vóór en net ná de kus, het bruidspaar in elkaars armen, zijn ook mooie opties. En als je het wilt oefenen: een dip kiss (in een gebogen houding) geeft iets dynamisch aan de compositie. Zie hieronder. Wanneer het bruidspaar kiest voor trouwringen, is dan het moment aangebroken om ze uit te wisselen en om te doen. Maar eerst moeten die naar voren gebracht worden. Er zijn allerlei 'ring security' koffertjes, outfits en zonnebrillen op de markt. Soms worden de ringen gebracht door kinderen (maar als ze nog erg klein vinden die dat vaak wel erg spannend!) of honden (al luisteren die ook niet altijd even goed – ik maak ook wel eens mee dat die eerst even een rondje gaan rennen of ergens gaan plassen). Een ring is een eeuwige cirkel, staat symbool voor de liefde en tijd die geen begin en einde heeft. Soms kiezen bruidsparen voor eigen invullingen, alternatieven voor ringen (tatoeage, hangertje, , Soms krijgen kinderen ook een armbandje of kettinkje, om te symboliseren dat het gezin samen getrouwd is. Daarna is het tijd voor het schriftelijk vastleggen van het huwelijk: het tekenen van de aktes. Jullie als bruidspaar, jullie getuigen en jullie ambtenaar ondertekenen het papierwerk waarmee het officieel wordt. Er is een apart tafeltje waar jullie even aan kunnen zitten. Soms krijgen kinderen ook een kinderakte, die ze mogen ondertekenen (en voor de hele kleintjes die nog niet kunnen schrijven: een vingerafdruk achterlaten). Als alles is afgerond, heeft de trouwambtenaar de eer om het bruidspaar als eerste te feliciteren. Daarna komt nog een leuk dynamisch moment om vast te leggen: het weglopen / ceremony exit. Men houdt het boeket omhoog, er speelt muziek, men loopt het gangpad uit. Soms wordt er halverwege nog even een kus gegeven, te midden van alle gasten. Er is beweging en vreugde. Soms worden er bellen geblazen of bloemblaadjes gegooid (rijstkorrels doen we eigenlijk niet meer, lijken me ook vrij hard om tegen je gezicht te krijgen). Ik raad mijn bruidsparen altijd aan om na de ceremonie even terug te trekken – even met alleen jullie tweetjes genieten. De dag gaat zo snel! Eigen rituelenEr zijn nog allerlei toevoegingen, gebruiken en rituelen die wel eens voorbij komen, afhankelijk van het bruidspaar. Bijvoorbeeld als men kiest voor een zegening door de kerk (dat mag officieel altijd pas nadat het burgerlijk huwelijk is voltooid). Of dat ook op een trouwlocatie mag (dus buiten de kerk) is afhankelijk van de locatie en tot welke kerk je behoort. Ik heb wel eens bij een ceremonie in de tuin van een kasteel meegemaakt dat de dominee of pastoor noemde dat de bomen de pilaren van de kerk waren. Ik heb ook wel eens meegekregen dat de pastoor of dominee het niet zo fijn zou vinden als er tijdens de zegening zelf (waarbij het bruidspaar knielt) foto's worden gemaakt. Een Keltische traditie die ook mooi zou zijn om vast te leggen is de handfasting, het ritueel waarbij handen aan elkaar worden gebonden. Symbolisch en fysiek verbonden. Dit past bij bruidsparen die bijvoorbeeld een Viking of Pagan thema hebben, en ik zie het wel eens voorbijkomen bij humanistische rituelen. In delen van Amerika heb je ook het 'samen over de bezem springen' (jumping the broom). Dit heeft een symbolische betekenis voor vooral Afrikaanse Amerikanen, en diens oorsprong ligt in de geschiedenis van de slavernij toen tot slaaf gemaakten niet legaal mochten trouwen – zo was er toch een soort ceremonie. Het springen over de bezem kent ook een traditie in het Verenigd Koninkrijk en wordt soms gebruikt als referentie aan elopements (met z'n tweetjes ertussenuit). Ik ben dit zelf nog niet tegengekomen bij een bruiloft maar het lijkt me heel leuk en dynamisch om dat een keer te schilderen. Of denk bijvoorbeeld aan de Joodse traditie om aan het einde van de ceremonie glas kapot te trappen. Mazzeltov! Of het zandritueel waarin de levens van de partners met elkaar worden verbonden, waarbij men laagje voor laagje zand giet in een vaas, pot of fles. Soms mogen kinderen ook een laag kleur toevoegen. Misschien ben je in militaire dienst en maken je kameraden een erehaag met geheven sabels waar jullie als pasgetrouwd echtpaar onderdoor mogen lopen. Dat lijkt me ook wel heel cool om een keer vast te leggen. Soms worden er duiven of vlinders losgelaten – let daarbij asjeblieft wel op de welzijn van de dieren (en of het überhaupt toegestaan is op je trouwlocatie). Twee uitdagingen bij het live schilderen van de ceremonie1. Het bruidspaar staat centraal in het schilderij. Maar soms kan het mooi passen (en mijn klanten kiezen voor een uitgebreider pakket) om ook een aantal belangrijke gasten mee te nemen in de compositie. Maar dan moet ik als kunstenaar soms een beetje puzzelen. Ouders, getuigen, dierbaren, beste vrienden zitten veelal op de eerste rij. Dat is een uitdaging met het perspectief, omdat veelal de achtergrond (achter het bruidspaar, met backdrop, bloemen en uitzicht) er ook op mag. Die is met zorg gestileerd. Maar als je dan de eerste rij meeneemt in de compositie, zitten er vanuit dat camerastandpunt vaak andere mensen voor. Als je een ceremony exit vastlegt bijvoorbeeld, zie je vooral de gasten die in het midden, aan het gangpad zitten. Bij het schilderij met de dip kiss zag je al allerlei gasten; die heb ik los gefotografeerd en in de compositie gemonteerd (op plekken waar ze dus eigenlijk niet zaten/stonden). 2. Een andere uitdaging bij het live schilderen van een moment uit de ceremonie: het gangpad is vaak smal. De bruidsparen die mij boeken hechten vaak waarde aan het laten vastleggen van hun dag, dus hebben eigenlijk altijd ook wel een fotograaf ingeschakeld, en ook vaak een videograaf. Soms hebben die nog een second shooter mee. Je kan niet precies op dezelfde plek staan en hetzelfde shot vastleggen. Ik werk persoonlijk wel het liefste met eigen geschoten referentiebeelden (die passen in mijn composities, dan hebben we ook geen gedoe met auteursrecht en dan hoeft de fotograaf geen pauze te nemen om de beelden over te zetten naar mij). Maar ik wil ook niet in diens weg staan (of diegene bij mij) of juist vanuit de andere kant fotograferen (en dan vol in beeld staan). Bij zoiets als de ceremony exit lopen we vaak samen, schuin naast elkaar, in eenzelfde tempo naar achteren. Ik wil fotografen en videografen van tevoren altijd even contacteren. Voor sommige cameraprofessionals ben ik dan de eerste live painter met wie ze samenwerken. Het liefst bespreek ik even samen hoe we werken, en wat ze van mij kunnen verwachten (nee, ik loop niet met een tablet of mobieltje in beeld, gewoon een redelijke camera). Zodat we samen de belangrijke dag van het bruidspaar vast kunnen leggen, elk op onze eigen manier. Hopelijk heeft deze blog wat bruiloftinspiratie opgeleverd! Benieuwd naar meer informatie over het live schilderen op bruiloften (zoals pakketten, prijzen, formaten, werkwijze, portfolio), neem gerust een kijkje op de live painting pagina. Misschien vind je dit ook interessant:
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |